ผืนผ้าใบ "4 มิติ" กว้างใหญ่ไพศาลจากก้นบ่อน้ำแห้งเงียบสงัด ไปถึงกระดิ่งเลื่อนหิมะกรุ๋งกริ๋งในไซเบอร์สเปซ จากกล่องน้ำหอมในถังขยะ ย้อนเวลากลับไปถึงการแล่หนังมนุษย์ทั้งเป็นในแมนจูเรีย และการสังหารหมู่เฟอะฟะในสวนสัตว์ซินเกียง จิตรกรแต้มเหตุการณ์ทีละจุดทีละสี ที่นั่นบ้างที่นี่บ้าง เลอะเลือนมืดมนเหมือนเดินหลงทางในเขาวงกต จะต้องถอยห่างเพียงใดจึงจะมองเห็นภาพทั้งหมดได้? จะต้องย้อนเวลาไปไกลสักแค่ไหน สักกี่ทศวรรษ ก่อนถือกำเนิดมาเป็นตัวตนจึงจะเติมเศษเสี้ยวชีวิตให้ครบถ้วนได้? ทางเลือกอีกสาย เดินดุ่มเข้าไปในเขาวงกต ตั้งแต่หน้าแรกไปจนถึงหน้าสุดท้ายไม่ว่าชอบหรือชัง คำตอบรอคอยอยู่ในนั้นอย่างพร้อมมูลแล้ว ถ้าเป็นคนเดียวที่ได้ยินเสียงนกไขลาน!
