ทริซกำลังจะค้นพบความลับสำคัญที่จะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งที่เธอเคยรู้จัก และเป็นคำตอบของคำถามทั้งมวล... “พวกเขาจะได้ข้อสรุปเมื่อไหร่เนี่ย” ฉันพูดขณะที่การพูดคุยยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ “ชาวอมิตีสนใจเรื่องประสิทธิภาพที่ไหน” โทไบอัสว่า “พวกเขาสนใจแค่การเห็นพ้องต้องกัน คอยดูไปเถอะ” ผู้หญิงในชุดเหลืองสองคนที่อยู่ห่างฉันไปไม่กี่ฟุตลุกไปรวมกับกลุ่มที่ประกอบด้วยผู้ชายสามคน ชายหนุ่มเปิดทางให้กลุ่มเล็กๆของเขาได้ขยายไปรวมกันกลุ่มข้างๆ จากนั้นกลุ่มเล็กกลุ่มน้อยในห้องประชุมก็เริ่มรวมตัวกันเป็นวงใหญ่ เสียงพูดคุยเริ่มเบาลงจนกระทั่งมีแค่สามสี่คนที่ยังคุยกันอยู่ ฉันได้ยินคำพูดของพวกเขาแค่บางคำ “สันติภาพ—ดอนท์เลส—เออรูไดต์—ค่ายผู้ลี้ภัย—เข้าไปเกี่ยวข้อง—” “พิลึกชะมัด” ฉันว่า “ฉันว่ามันงดงามออก” เขาบอก ฉันมองเขา “อะไร” เขาหัวเราะนิดๆ “เพราะทุกคนมีสิทธิในการออกเสียงเท่าเทียมกัน พวกเขาจึงรู้สึกว่าตัวเองต่างมีส่วนรับผิดชอบต่อสังคม นั่นทำให้พวกเขารักและเมตตาผู้อื่น ฉันคิดว่านั่นเป็นเรื่องที่งดงามนะ”
