รหัส : 0012417
ชื่อหนังสือ : Deva & Devil พันธกิจลิขิตเทวมาร เล่ม 4
เนื้อหาโดยย่อ :
อาร์ค’ นักเรียนเทพสุดเฟอะฟะ แสนดี ผู้มีความจำเทียบเท่าปลาทอง
‘จินน์’ สุดยอดนักเรียนปีศาจอวดดี ผู้มีตำราเป็นบรรทัดฐานของความถูกต้อง
เมื่อ ‘ข้อสอบ’ คือ ‘รอยภพ’ วิญญาณหน้าตายผู้ปฏิเสธทุกสิ่ง
จุดเริ่มต้นแห่งอุปสรรคซึ่งขัดขวางภารกิจ ‘กางปีก’
จึงกำเนิดขึ้นใน...สุดยอดพันธกิจที่ทุกภพต้องจารึก
'พันธกิจลิขิตเทวมาร'
มหาสงครามอุบัติขึ้นเมื่อทัพ ‘ร่าง’ บุกโจมตี
ลางนิมิตระบุวันล่มสลายของสามโลก
ผู้พลิกฟื้นชะตากรรมคือวิญญาณตาสองสี
ทางเดียวที่จะรอดจากหายนะคือการ ‘กางปีก’
ดวงชะตาถึงจุดวิกฤติเมื่อภารกิจไม่ง่ายดาย
เดินทางสู่ย่างก้าวสุดท้ายที่มีสามโลกเป็นเดิมพันใน
‘ภารกิจสุดท้าย’
ราคาปกติ 169.00 บาท
ส่วนลด 25.25 บาท
ราคาพิเศษ 143.75 บาท
สถานะหนังสือ สั่งจอง
|
Full Size |
ตัวอย่างเนื้อเรื่อง
นัยน์ตาสีแดงเพลิงปรือขึ้นทีละน้อย จ้องเพดานสีขาวอย่างเลื่อนลอย คล้ายกับว่าตัวเขาถูกโลกทั้งใบกดทับ จนแค่การกลอกตาก็กลายเป็นเรื่องยากเข็ญ เปลือกตาค่อยๆ ปิดลงอย่างเหนื่อยล้า แต่ทว่า...ทันทีที่หวนนึกถึงภาพสุดท้ายในความทรงจำ เสียงตะโกนที่ได้ยินก่อนทุกสิ่งทุกอย่างจะมืดสนิท
‘รอยภพหายไป!!!’
คำพูดนั้นเสมือนมีกรงเล็บที่มองไม่เห็นตะกุยหัวใจ เปิดสวิตช์ไฟในหัว จนจินน์ต้องเบิกตากว้างแล้วดีดตัวขึ้นนั่งอย่างรุนแรง กำหมัดแน่นด้วยเค้าอารมณ์ที่เดือดพล่าน “วะ...วิญญาณงี่เง่านั่น...!” เขาผุดลุกลงจากเตียง ฉวยแว่นขาเดียวมาใส่ แล้วหันมองสองเตียงทางซ้าย มีแค่อาร์คกับเอเมอร์รัลนอนสลบ ตอกย้ำความจริงว่าพวกเขากลับโรงเรียนเตรียมทหารมาโดยไม่มีรอยภพ
..............................................................
แสงสว่าง... รอยภพมองเห็นแสงสว่างจ้าสาดส่องมายังร่างของเขา ลำแสงดูรุนแรงคล้ายจะแผดเผาเขาให้แตกสลายไปเสียตรงนี้ โดยไม่ทันคิดอะไร อยู่ๆ ความมืดก็เข้าโอบคลุมร่างกาย เขาถึงได้รู้ว่าเขาชอบที่จะจมดิ่งอยู่ในความมืด ไม่ต้องรับรู้ ไม่ต้องหวนคำนึงถึงสิ่งใดมากกว่า แต่เพราะความจริงไม่เคยแปรผันตามความต้องการ...
เฮือกกก!!! ดวงตาสองสีเบิกโพลง ความบ้าคลั่งอันยากจะบรรยายฉุดกระชากสติให้กลับสู่ความเป็นจริง รอยภพผุดลุกขึ้นนั่ง สองมือจิกทึ้งหน้าอกอย่างรุนแรง ราวจะคว้านสิ่งที่เต้นพล่านอยู่ภายใน พยายามรีดเค้นเอาสิ่งแปลกปลอมที่ไม่ควรมีในร่างออกมา เด็กหนุ่มอ้าปากหอบหายใจแบบไม่อาจควบคุม หากเป็นคนเขาคงขาดอากาศ แต่กับวิญญาณ...เขากำลัง ‘ขาด’ อะไร
กริ๊ง! กริ๊ง! ทุกครั้งที่ขยับ เขาจะได้ยินเสียงโลหะกระทบกัน สติที่กลับเป็นตัวเองทีละน้อยพาให้หัวคิ้วขมวดอย่างขุ่นเคือง ในร่างเขามีสิ่งแปลกปลอมไม่พอ ภายนอกยังมีสิ่งที่ปกติไม่มีอยู่อีก
แกร๊ก แกร๊ก ข้อมือทั้งสองถูกพันธนาการไว้ด้วยปลอกหนังติดโซ่ ที่ปลายอีกด้านของโซ่ตรึงไว้ด้วยปลอกคอหนัง โซ่ประหลาดที่ไม่มีที่ล็อก แล้วมันเอามาใส่ข้อมือกับคอเขาได้อย่างไร
เด็กหนุ่มลุกออกจากโลงโดยระวังไม่ให้กระทบถูกเครื่องจักรทรงกลม นัยน์ตาสองสีอ้อยอิ่งจ้องนิ่งอยู่ที่เครื่องประหลาดนั้น
หรือแสงสว่างในความฝันจะมาจากเครื่องนี้?
หลังจากเดินวนรอบห้อง ก้าวผ่านวิญญาณไม่กี่ดวงที่นอนนิ่งในโลงเขาก็หมดความสนใจและผลักประตูก้าวออกจากห้อง สภาพภายนอกที่เหมือนคฤหาสน์ผู้ดีในละครช่างขัดแย้งกับสิ่งที่นอนอยู่ภายใน เด็กหนุ่มคิดขณะสอดส่ายสายตาสำรวจโดยรอบ เหมือนกับตัวตนของไทธรรพ์ที่ฉากหน้าเสแสร้งแกล้งยิ้ม แต่ที่จริง... เมื่อตัดสินใจแล้วว่าบานใดน่าจะเป็นประตูทางออก เด็กหนุ่มตาสองสีก็ไม่เหลียวแลประตูบานอื่นๆ มุ่งหน้าสู่บานประตูไม้สักคู่ที่ใหญ่ที่สุด ทว่า...พริบตาก่อนที่ฝ่ามือจะสัมผัสที่จับ
เฟี้ยว!!! นัยน์ตาสองสีเบิกโพลงอย่างตกตะลึง เมื่อมีสิ่งหนึ่งพุ่งเข้าใส่ด้วยความเร็วที่เขาไม่สามารถหลบได้ทัน ไม่...แม้แต่จะคิด
โครม!!! รอยภพหงายหลังกระแทกพื้น นัยน์ตาสองสีเบิกกว้าง เมื่อสิ่งที่ขวางระหว่างตัวเขากับประตูกลับเป็นงูตัวใหญ่ บางทีแค่ใหญ่คงยังไม่พอจะบรรยาย เด็กหนุ่มรีบพลิกตัวไปทางขวาจึงรอดพ้นจากท่าฉกของงูยักษ์ไปได้แบบเฉียดฉิว ฝ่ายงูที่แม้พลาดการเขมือบหัววิญญาณตาสองสี แต่กลับตั้งตัวในท่าโจมตีใหม่ได้อย่างรวดเร็ว ส่วนหัวอันแข็งแรงพุ่งเข้าฉกเด็กหนุ่มที่เพิ่งจะลุกจนล้มหน้าทิ่ม
นี่มันอะไรกันน่ะ
รอยภพก่นด่าในใจ ขณะที่สองแขนจะยันตัวลุกขึ้นยืนเป็นรอบที่สาม สัมผัสเย็นยะเยียบอันหนักอึ้งได้พันธนาการสองเท้าของเขาเอาไว้ เมื่อหันกลับไปมองก็แทบอ้าปากค้าง เพราะการที่เขาลงไปนอนวัดพื้นสองรอบ ลดทอนความฉับไวในตัวจนพลาดท่าถูกงูพันขาและตามด้วยเลื้อยขึ้นมาทับตัวเขาไว้ทั้งตัว เขี้ยวยาวสีขาวหนึ่งคู่ยื่นมาประชิดแทบติดหน้า ตามด้วยเสียงขู่ฟ่อคล้ายพอใจที่จับเหยื่อได้ รอยภพพยายามดิ้นหนี แต่ยิ่งดิ้นขาที่ถูกรัดก็ยิ่งเจ็บจนหลุดเสียงร้อง หากเขายังมีเลือดเนื้อกระดูกคงได้ปลิ้นออกมาแล้ว “บ้าเอ๊ย...ปล่อย...” รอยภพหันหน้าเฟ้นหาตัวช่วย และก็พบแจกันดอกไม้ขนาดใหญ่อยู่บนชั้นเหนือศีรษะ เขายื่นมือไปคว้าแจกันทุ่มใส่หน้าเจ้างูยักษ์ทันที
เพล้ง!!! แจกันเซรามิกแตกเป็นเสี่ยงๆ บางทีคงกระแทกถูกเขี้ยว เด็กหนุ่มคิดแล้วก็ขยาด แปลว่าเขี้ยวงูแข็งกว่าแจกันสินะ งูยักษ์สะบัดหัวไปมา ขู่ฟ่ออย่างฉุนโกรธ มันอ้าปากกว้างโถมเข้าหาเด็กหนุ่มตาสองสีทันที
จบกัน!
|
